” Taici, çigong ve yoga gibi fiziksel bedeni içine alan ruhsal uygulamaların küresel uyanışta çok önemli bir rol oynayacaklarını belirtmek gerekir.”
Eckart Tolle
Taici Çüen ( Tai Chi Chuan, Taiji Quan )
Taici çüen özgünleşmiş bir çigong, yani bir yaşam enerjisi çalışmasıdır. İleriki aşamaları göz önüne alınırsa, bir öz savunma sanatı olmakla birlikte temelde yaşam enerjisini yoğunlaştırmayı, uzuvlara yaymayı, tüm bedende dolaştırmayı ve Yer ve Gök ile serbestçe iletişime sokmayı öğretir. Bedeni bir makine gibi yüksek tempolu çalıştırmayan, yorulma hissi yaratmayan, her yaşta yapılabilen bir hareket etme sanatıdır. Bu sanat dirençsizlik öğretisini yaşama geçirir. Taici çüenin meditatif çalışmaları, hazırlanma hareketleri, dizi hareketleri ve ileri düzeylerinde iki kişiyle yapılan öz savunma alıştırmaları vardır.
* Maymunu püskürtme
Taijinin sözcük anlamı Yüce Köken, Yaşamın Yüce Soluğu, çüenin ise sıralı hareketler ya da yumruktur. Çinliler tarafından binlerce yıldan beri bir yaşam tarzı olarak sürdürülen taici, yaratıcı bir boşluktan çıkan doğal değişim, dönüşüm hareketlerinin anlatımıdır. Çok eski zamanlarda Çin’deki Daocu (Taocu) ustalar bu hareketlerin ilkelerini insan bedenine uyarlamaya başlamışlar ve bedensel hareketleri zaman içinde belirginleştirmişlerdir. Aşağı yukarı dörtyüz yıl önce ortaya taici çüen adı altında hareket etme sanatı ya da bilimi çıkmış, günümüze aile stilleri aracılığıyla gelmiştir.
Sanatın geçmişi ile ilgili birbirilerinden farklı görüşler vardır. Taici çüen günümüze aile stilleri ile geldi.
Bu alanda adı geçen ilk kişi efsanevî Daocu rahip Çang San-feng’dir. Bir görüşe göre gördüğü bir düşten esinlenerek Sung Hanedanlığı’nın son zamanlarında sanatı ortaya koydu. Ancak Çang San-feng’in adı nei çia (içi eğiten okul) adlı bir okulla ilişkilendirilmektedir.
Diğer bir görüş, yine Çang San-feng’in Tang Hanedanlığı döneminde (618 -907) benzer hareketlerle savaş sanatı çalışan dört ayrı okulu birleştirerek taici çüeni yarattığıdır. Ancak konunun araştırmacıları ve öğretmenler bu görüşü geçerli görmemektedirler.
Üçüncü görüşe göre sanatı Şansi eyaletinden Vang Tsung-yüe adlı bir gezgin ortaya koydu. Sanatı sistemli tanıtan “Taici Çüen Üzerine” adlı bir yapıt hazırladı ve Honan eyaletinde Çenciagu köyünde Çen ailesine sanatı tanıtıp öğretti. Öncüllerinin deneyimlerini toplayıp taici çüeni ortaya çıkardığı düşünülmekle birlikte ilk olarak nerede ve kimden öğrendiği belli değildir.
Dördüncü görüş sanatın Ming Hanedanlığı’nın (1368 – 1644) son zamanlarında Çenciagu köyünden Çen Vang-ting adlı kişi tarafından ortaya çıkarıldığı yönündedir. Çen Vang-ting, sanatın ilk aile stili olan Çen stiline adını veren Çen ailesindendir ve bu ailenin tarihî kayıtlarına göre Çen stilinin ustasıdır. Bu görüşü Çen ailesinin ardılları savunmaktadır.
En eski Çen stili Çen Vang-ting’inkidir ve büyük daireler boksu diye anılır. Aynı aileden Çen Yu-pun yeni Çen stili olan küçük daireler boksunu, onun öğrencilerinden Çen Çing-ping ise daha yavaş çalışılan ve birbirine görece bağlı hareketleri olan Çaobao stilini yarattı. Çaobao bu stilin yaratıldığı yerin adıdır. Çen stili genel olarak sert savaş sanatlarının ruhunu barındırır. Dizisi değişken hızlarda çalışılır.
Yang stilinin yaratıcısı Yang Lu-çan’dır. Yang Lu-çan Çen ailesinde eğitim gördü. Öğrendiği savaşçı Çen stilini aşamalı olarak değiştirip daha çok sağlıklı kalmaya yönelik bir yönteme dönüştürdü. Oğullarından Yang Çien-hoğ babasından öğrendiği diziyi gözden geçirip orta çerçeveyi (orta stili) yarattı. Onun oğullarından Yang Çeng-fu da orta stilin hareketlerini düşük hızlı ve sürekliliği olan zarif bir tarza dönüştürüp büyük stili ortaya çıkardı. Yang stili ilk zamanlarda Çen stilinin sertliğine yakındı. Ancak üç kuşak boyunca değişim geçirdi ve savaş sanatı özelliklerini koruyarak ruh-bedensel sağlık ögelerini ortaya çıkaran yumuşak bir uygulama haline geldi.
Büyük stil günümüzde en yaygın çalışılan stildir. Uzun Yang dizisinin ve Çeng Man-çing’in kısa dizisinin stilidir. Oldukça açılan, basit, yumuşak, akıcı, hafif, doğal ve eş hızda yapılan hareketler Yang stiline özgüdür. Yang stili dünyada en yaygın çalışılan stildir. Okulumuzda seksen sekiz kalıplık ikinci uzun dizisi ve on kalıplık kısa dizisi çalıştırılmaktadır.
İki ayrı Vu stilinden söz edilir. Birisi Vu Yu-şiang’ınkidir. Bu stil taici çüen Çen ve Yang stillerinin bir karışımıdır. Titizlikle uygulanan beden teknikleri, bütünlük içindeki hareket rutinleri, akıcı ve yavaş hareketler ve tam adımlarla kof olanlar arasındaki net ayrım bu stile özgüdür.
Diğer Vu stilinin kurucusu olan Mançu uyruklu Çüen Yu hareketleri yumuşak çalışması ile tanındı. Sanatı öğrettiği oğlu adını Vu Cian Çüen olarak değiştirmişti. Vu Cian Çüen’in yuvarlak hareketlerden oluşan basitleştirilmiş akıcı dizisi Çin’de halkın yaygın kabulunü gördü.
Dördüncü aile stili Sun Lu-tang tarafından geliştirildi. Şinyi çüen, bagua çang ve taici çüenin güçlü yönlerini araştırdı, “Taici Çüen Sanatı” adlı kitabı yazarak Sun stilini yarattı. Bu stilde öne çıkma ve geri çekilme hareketleri doğal ve yumuşaktır, yön değiştirirken hareketleri bağlamak için serbest açılma ve kapanma adımları atılır.
Bir metrekarelik alanda çalışılabilen Lee stili de günümüzde çalışılan stillerdendir.
Kaynak : vadiruhu.com
