Müzik

Daha milattan önce birinci yüzyılda Çin'de 80'den fazla türde müzik aletinin çalındığı bilinmektedir. Uzun gelişme süreci iÇinde beş tür geleneksel müzik ortaya çıkmıştır: şarkiılar, dans müziği, halk şarkıları, operalar ve enstrümental parçalar. 1978'de Hubei'nin Suixian ilçesinde 2,400 yıllık bir erken dönem Savaşan Devletler mezarının kazılması sırasında bir delikli çubuk üzerine dizilmiş 64 çandan oluşan büyük bir müzik aleti bulunmuştur. Testler, her çanın vurulan yere göre yüksek perdede iki farklı nota (bir üçüncü majör ve bir üçüncü minör) çıkarabildiğini göstermiştir. Enstrüman, beş oktavlık bir aralığa sahiptir. Çıkarılan güzel ton değişebilmektedir ve bu, sözkonusu dönemde müziğin ulaştığı ileri düzey konusunda bir fikir vermektedir. Feodal toplumun uzun tarihi iÇinde müzik kültürü, bir çok farklı dönemden geçerek zenginleşmiştir. Eski zamanlardan kalan değerli müzik parçaları arasında Düdük İÇin Onsekiz Hava ve Guangling Koşuğu (bir Çin enstrümanı olan qin iÇin), Her Yandan Pusu (bir telli enstrüman olan pipa iÇin) ve İlkbaharda Bir Nehir Kenarında Akşam (enstrümental orkestra iÇin). Çin, ayrıca müzik kuramına büyük katkılar yapmıştır. 1584'te Zhu Zaiyu, dünyada müzik gamının eşit akordunu sistematik olarak hesaplayan ilk müzisyen olmuştur. Kaleme aldığı Yeni Eşit Akort Kuralı adlı kitabı, bugün dünyada kullanılmakta olan sisteme benzeyen 12 eşit aralığı kullanan bir sistemi açıklamaktadır.
1919'daki 4 Mayıs Hareketinin ertesinde Çinli besteciler, Avrupa müziğinin ifade edici biçimlerini benimsemeye başlamışlardır. 1930 ve 1940'larda bir çok ilerici müzisyen, büyük bir coşkuyla kitlelerin saflarına katılarak ve tarz açısından yeni, içerik açısından da derin bir çok önemli eser yaratmışlardır. Bunlar, geniş halk kitlelerinin beğenisini kazanmıştır. Bunların bir örneğini oluşturan güftesi Tian Han tarafından yazılmış ve Nie Er tarafından bestelenmiş Gönüllülerin Yürüyüşü, bugün Çin Halk Cumhuriyeti'nin ulusal marşıdır. Beyaz Saçlı Kız, Çin operasının gelişmesi iÇin yeni bir dönemi başlatmıştır.
Müzikteki ilerleme, çeşitli profesyonel müzik kuruluşunun oluşturulması ve bunların seslendirdiği eserlerin kitlelere sevdirilmesi ile yakından bağlantılıdır. Yeni Çin'in kurulmasından sonra merkezi hükümetten yerel makamlara kadar her düzeydeki kültür idareleri, şarkı ve dans grupları, opera tiyatroları ve Batılı ve geleneksel enstrümanları kullanan orkestralar kurmuşlar ve bir çok tanınmış besteci, orkestra şefi, şarkıcı ve enstrümental müzisyen yetişmiştir. Merkezi Flarmoni Orkestrası, klasik ve romantik müzikten modern müziğe kadar Çin ve yabancı eserleri kapsayan düzenli konserler vermektedir. Çin halkı, Avrupa klasik müziğinden çok hoşlanmaktadır. Bir keresinde Merkezi Filarmoni orkestrası, bir dizi konser vererek Beethoven'ın Dokuzuncu Senfonisini her seferinde dolan salonlarda seslendirmiştir. Bir çok Çinli, Camille, Carmen, Madam Butterfly, Figaro'nun Düğünü ve Onegin gibi Batı operalarını beğeniyle izlemektedir. Çin'in bütün bölgelerinde büyük müzik festivalleri düzenlenmektedir. Düzenli yıllık festivaller arasında "Shanghai İlkbaharı", "Guangzhou Müzik ve Çiçek Partisi", "Beijing Koro Festivali", "Kuzeydoğu Çin Müzik Haftası", "Kuzey Çin Müzik Haftası", "Kuzeybatı Çin Müzik Haftası", "İlkbahar Şehir Konseri", "Harbin Yazı" ve "Jinan Sonbaharı" bulunmaktadır. Amatörlerin verdiği konserler de revaçtadır. Beijing'deki "Mayıs Çiçekleri", Shanghai'deki "Ekim Şarkı Festivali", Fujian'daki "Okul Konseri" ve Guangzhou'daki "Öğrenci Koroları Festivali" her yıl düzenlenmektedir.
Çin, uluslararası kültürel değişimleri artırdıkça daha fazla sayıda Çinli müzisyen çeşitli uluslararası müzik yarışmalarına katılarak memnuniyet verici sonuçlar elde etmektedir. Çinli müzisyenler ve Çin müzik toplulukları, dünyadaki bir çok ülke ve bölgeyi ziyaret etmişler ve Philadelphia Orkestrası, Boston Senfoni, Berlin Filarmoni, Viyana Filarmoni ve BBC Senfoni Orkestrası ve kemancı Yehudi Menuhin, tanınmış şarkıcılar Luciano Pavarotti, Placido Domingo ve Julio Iglesias dahil olmak üzere bir çok tanınmış yabancı müzisyen ve müzik kuruluşu Çin'de konserler vermişlerdir.

Dans

Dans da Çin'de uzun bir geçmişe sahiptir. OJnghai'nin Datong İlçesinde ortaya çıkarılan 5000 yıllık renkli çanak çömlekler üzerinde dans eden insanları gösteren üç resim bulunmaktadır. Duvar resimleri ve başka yerlerde tasvir edilen Han Hanedanı dansçılarının vecd halindeki duruşları, dansın bu dönemde daha da geliştiğine sessiz bir şekilde tanıklık etmektedir. Prens Qin Düşman Hattına Saldırırken ve günümüze kadar gelmiş olan öteki eserlerin gösteridiği gibi Tang Hanedanı döneminde dans, yeni doruklara ulaşmıştır.
Han ve Çin'in öteki 55 etnik grubunun her biri, kendi zengin ve belirgin dans geleneğine sahiptir. Bütün ülkede yaklaşık 1,000 halk dansı yapılmaktadır. Bunların en yaygın olanları Han halkının çok sevilen Yangge Dansı, Ejderha Dansı ve Aslan Dansı, dansçıların ellerindeki renkli fenerlerle dansettikleri Renkli Fener Dansı ve dansçıların dansederken davul çaldıkları Çiçek-Davul Dansı; canlı Moğol Andai Dansı; dansçıların uzun elbise kollarını salladıkları bir Tibet dansı olan Xianzi Dansı; kendine özgü boyun hareketi olan canlı bir Uygur dansı olan Sainaimu Dansı; dansçıların el çırparken dans ettikleri Yi halkının Kur Dansı; bel titretmelerinin egemen olduğu Dai halkının zarif Tavus-kuşu Dansı; Kore halkının Yelpaze Dansı; Miao halkının Kamış Düdük Dansı; Yao halkının Uzun Davul Dansı; Li halkının Hasır Şapka Dansı; Zhuang halkının Omuz Sırığı Dansı; ve Tujia halkının El Sallama Dansıdır.
Dans-tiyatro, Çin'de yeni bir sanat dalıdır. 1950'lerin başında ve 1960'ların ortasında Çinli kareograflar, geleneksel operalar ve halk danslarında kullanılan tekniklerden esinlenerek çeşitli dans-tiyatro eserleri yaratmışlardır. Bu tür eserler arasında Büyülü Şifali Otların Çalınması, Efendi Dong-guo, Küçük Kılıç Toplumu, Luo Shengjiao, Liu Hulan, Beş Kırmızı Bulut ve Die Lian Hua'nın Havası bulunmaktadır. Dans-tiyatro sanatında 1980'lerde büyük bir gelişme yaşanmış, 100'den fazla yeni eser verilmiştir. Özellikle dikkati çeken İpek Yolu'nda adlı eser, Tang Hanedanı döneminde Çin ipeğinin İpek Yolu boyunca Batı Bölgelerine nasıl taşındığının hikayesini anlatırken Çinliler ve yabancılar arasındaki dostluğu dile getirmektedir. Çin efsanelerini konu alan iki eser olan Aya Kaçış ve Liang Shanbo ve Zhu Yingtai da halk arasında büyük beğeni kazanmıştır. Son yıllarda bütün ülkeden sanatçılar ve dansçılar notaları karşılaştırmak ve birbirlerinin danslarını izlemek iÇin bir araya gelmişlerdir. Bu toplantı sonucunda Ashima, Bir Flütün Denizdeki Fısıltısı, Chu Müziği, Köylü Yoksul, Büyük Ülke, Sınır Kenti ve Kar Taneleri gibi birçok mükemmel dans-tiyatro eseri yaratılmıştır.
Bale, Çin'e ilk olarak 1950'lerde gelmiştir. Bu dönemde geleneksel Rus ve Avrupa balesi yanısıra bazı modern Batı danslarının sergilenmesine başlanmıştır. 1979'dan bu yana Çin bale sanatçıları, kendi tarzlarını geliştirmektedirler. Lu Xun'un yazdığı Yeni Yıl Sunuları, Ba Jin'in yazdığı Aile, Cao Yu'nun yazdığı Fırtına ve Guo Moruo'nun Tavus Kuşunun Cesareti gibi tanınmış Çin edebiyat eserleri yanısıra Küçük Kibritçi Kız gibi uluslararası tanınmış eserler, baleye uyarlanmıştır. Bugün sanatları yeni doruklara yükselmeye devam eden Çinli bale sanatçılarının olgunluk dönemine ulaştıkları söylenebilir. Uluslararası bale yarışmalarında kazandıkları bir çok ödül bunu kanıtlamaktadir.

Akrobasi

Eski Çin'de akrobasi halkın bir ürünüydü ve bu nedenle halkın çalışması, günlük yaşamı ve dini törenlerle çok yakından bağlantılıydı. Örneğin, "Direğe Tırmanma", ağaçlara ve bambu direklere tırmanma hareketlerine dayalıdır ve "Bir Bambu Direğin Dengelenmesi", "Shuttlecock" (bir tür raketle oynanan oyun) ve "Makara Oyunu", halk oyunları ve sporlarının gelişmiş biçimleridir. Çin akrobasisi, uzun gelişme dönemi iÇinde her zaman halkın yaşamındaki derin kökleri sayesinde coşkun bir canlılık iÇinde olmuştur.
1950'de ilk devlet akrobasi grubu olan Çin Akrobasi Grubu kurulmuştur. Bundan hemen sonra her düzeyde çok sayıda yerel akrobasi grubu oluşturulmuştur. Tanınmış profesyonel akrobasi grupları arasında Çin Akrobasi Grubu, Shanghai Akrobasi Grubu, Chongqing Akrobasi Grubu, Guangzhou Askerler Akrobasi Grubu, Shenyang Akrobasi Grubu ile Wuhan Akrobasi Grubu bulunmaktadır. Bunlar halk iÇin gösteriler yapmak üzere sık sık fabrikalara, madenlere ve taşraya gönderilirler. Ayrıca 100'ün üzerinde ülke ve bölgede gösteriler yapmaları iÇin ülke dışına gönderilmektedirler. Birçok akrobatik gösteri, "Top Pagodası", "Tabak Döndürme", "Bardak Döndürme", "Çemberden Atlama", "Sihirbazlık", "Makara Oyunu", "Aslan Dansı", "Bisiklet Akrobasisi", "Çiçek Kavanozu ile Hokkabazlık", "Sert Qigong" ve "Beş Ok Çekme" gibi uluslararası akrobasi gösterileri ve yarışmalarında ödüller kazanmıştır.

Resim

Çin resminin geçmişi, yaklaşık 6,000 yıl önce Neolitik Çağdaki boyalı çanak çömleklere uzanmaktadır. Savaşan Devletler Döneminde Chu devletinde yapılmış olan "Ejderha ve Anka" ile "Bir
Ejderhanın Ehlileştirilmesi" adlı iki resim, Çin'de bugüne kadar bulunmuş olan en eksi resimlerdir. Bunlar, bugünkü Changsha kenti yakınlarındaki bir mezarda bulunmuşlardır. Geleneksel Çin resmi, Sui, Tang, Beş Hanedan ve Song dönemlerinde gelişmiştir. Sui Hanedanı dönemi ressamlarından Zhan Ziqian'ın İlkbaharda Yolculuk adlı eseri, bazen Çin peyzaj resminin en değerli parçası olarak kabul edilmektedir. "Bilge Ressam" olarak bilinen Tang Hanedanı ressamı Wu Daozi, çağlar boyunca koleksiyoncuların peşinden koştuğu eserler üretmiştir. Song Hanedanı döneminde Zhang Zeduan tarafından 24.8 cm eninde 258 cm genişliğindeki bir ipek parşömen üzerine yapılan Qingming Festivalinde Nehir Kenarı Manzaraları adlı resim, Kuzey Song devletinin başkenti Bianliang'daki (günümüzdeki Kaifeng) yoğun günlük yaşamı canlı bir şekilde tasvir etmektedir. Resimdeki güzellik ve bilgi zenginliği, bugün hala görenleri hayran bırakmaktadır. Yuan Hanedanı döneminde mürekkeple boyama hanedanları döneminde Ming döneminde yasamış olan Shen Zhou, Wen Zhengming, Tang Yin (Bo-hu) ve Qiu Ying ve Qing döneminde yasamış olan Zhu Da (Badashanren), Shi Tao, Zheng Xie (Banqiao) ve Li Shan gibi bir çok tanınmış ressam yetişmiştir. Çince'de "guohua" olarak bilinen geleneksel Çin resimleri, kağıt veya ipek üzerine mürekkep ve/veya renklerle boyanmaktadır. Çin resimleri genellikle iki tarza ayrılır: xieyi (ölçü ve araç kullanmadan elle yapılan resim) ve gongbi ("maharetli fırça"). Xieyi'nin özelliği, mürekkep tonunun dikkatli kontrolü, kısıtlanmamış fırça darbeleri kullanılması ve gereksiz fırça darbeleri olmamasıdır. Manzaraların, şekillerin ve öteki nesnelerin özü, asgari düzeyde ifade edici mürekkeple verilmektedir. Gongbi resimlerindeki fırça çalışması ise bunun aksine ince ve görsel olarak karmaşıktır. Kesinlik, ayrıntılara önem verilmesi ile sağlanır; baştaki saç veya bir kuşun kanatlarındaki tüyler, düzgün ve dikkatli bir şekilde çizilir. Çağdaş ressam Zhang Daqian, xieyi alanındaki becerisiyle tanınmıştır. Bir başka tanınmış ressam olan Qi Baishi, bazen xieyi ve gongbi'nin iki zıt tekniğini bir resimde birleştirerek, bazılarına göre yeni bir tarz yaratmıştır. Modern dönemin öteki tanınmış ressamları arasında Xu Beihong, Pan Tianshou, Huang Binhong, Li Kuchan, Li Keran, Fu Baoshi, Liu Haisu, Ye Qianyu ve Guan Shanyue bulunmaktadır.
Çin, ayrıca yağlıboya, grafik ve suluboya gibi Batı tarzı resim dallarında büyük ilerleme kaydetmiştir. Bazı güzel sanatlar fakültelerinde ve okullarında Batı tarzı resim dersleri verilmektedir. Birçok Çinli ressam, geleneksel Çin resim tekniklerini Batı teknikleri ile birleştiren sanat eserleri yaratarak Çin sanat dünyasına yeni bir ışık getirmişlerdir.

Quyi

Çin'de eski bir gösteri sanatı olan quyi, konuşma, şarkı söyleme veya her ikisinin kullanıldığı bir kaç farklı türde gösteriyi kapsayan genel bir terimdir. Bağımsız bir sanat olarak Tang Hanedanı döneminde ortaya çıkmış ve Song Hanedanı döneminde gelişmiştir. Günümüzde bütün ülkedeki etnik gruplar arasında 300'ün üzerinde farklı biçimde quyi halk tarafından izlenmektedir. En etkili ve yaygın biçimleri arasında jingyun dagu, meihua dagu, shulaibao, danxian, xiansheng, pingshu, kuaiban, Tianjin shidiao, xihe dagu, Dongbei dagu, er'renzhuan, Suzhou pinghua, Yangzhou pinghua, pingtan, Fengyang huagu, Shandong qinshu, Shandong kuaishu, Henan Zhuizi, Sichuan qingyin, Hubei daoqing, yuequ, Shanbei shuoshu ve Moğol haolaibao bulunmaktadır.
Gösteriler genellikle sadece bir, iki veya üç kişi ve basit sahne donanımından oluşmaktadır ve hiçbir dekor bulunmamaktadır. Danxian, jingyun dagu ve meihua dagu gibi başlıca şarkı söyleme biçimleri genellikle kısa hikayeler anlatırlar ve şarkılar kısadır. Suzhou pingtan ve Xihe dagu gibi bazıları şarkı ile konuşmayı birleştirirler ve bunlar genellikle uzun parçalardır. Kuaiban ve Shandong Kuaishu gibi bazıları ise yarı şarkı, yarı konuşma şeklindedir. Konuşma biçimleri arasında bir kaç ay devam eden uzun hikayeleri anlatmak iÇin kullanılan pingshu ve pinghua yanısıra bir kaç dakika ve hatta bir kaç satırda bilebilen kısa parçaları kapsayan xiangsheng bulunmaktadır. Tanci, qinshu ve pingshu gibi bazı türlerde oyuncular şarki söylerken oturmakta ancak Kuzey Çin'in er'renzhuan tarzında ve Anhui Eyaletinin Fengyang huagu tarzında şarkı söylerken aşağı yukarı yürümektedirler. Dagu, kuaiban, zhuizi ve qingyin gibi öteki bazı tarzlarda oyuncular ayakta durmaktadır. Şarkılar, müzikal enstrümanlar, çan dilleri veya davulların eşliğinde söylenmektedir. Enstrümanlar arasında sanxian, sihu ve yangqin bulunmaktadır. Quyi, geniş bir kitle tabanına sahiptir ve yoğun bir Çin karakterini yansıtmaktadır. Birçok mükemmel quyi oyunu, Çin halkının fikirlerini, ideallerini ve manevi özlemlerini yansıtmakta; birçok eserde ulusal kahramanlar, dürüst görevliler ve sadık aşıklar övülmektedir. Günümüzde merkezi ve yerel düzeylerde Merkezi Yayın Hikaye Anlatma ve Şarkı Söyleme Grubu, Tianjin Quyi Grubu, Shanghai Pingtan Grubu, Suzhou Pingtan Grubu, Shenyang Quyi Grubu ve Sichuan Quyi Grubu gibi uzmanlaşmış quyi grupları ve ekipleri bulunmaktadır. Bunlara ilave olarak birçok amatör quyi grubu vardır.

El Sanatları

Çin'de heykeltraşlık, metal işleri, dokuma ve nakış, halk resimleri, seramik ve vernikli eşyalar gibi çeşitli el sanatları yanısıra kağıt işleri, fenerler, uçurtmalar ve oyuncaklar gibi geleneksel halk sanatları bulunmaktadır. Çin'de üretilen yeşim, fildişi oyma, emaye, nakış ve porselen eşyalar bütün dünyada ün kazanmıştır.
Çin'in başlıca yeşim oymacılık merkezleri Beijing, Shanghai, Guangzhou, Liaoning, Jiangsu ve Xinjiang'dadır. Büyük oyma yeşim esyalar arasında buhurdanlıklar, vazolar, şekiller, kuşlar, hayvanlar ve çiçekler bulunmaktadır. Küçük yeşim eşyalar ise broşlar, yüzükler, ağızlıklar ve mühürler bulunmaktadır. Büyük fildişi oyma merkezleri ise her biri kendi tarzını geliştirmiş olan Beijing, Guangzhou ve Shanghai'da bulunmaktadır. Beijing, yuvarlak ve öteki güzel renkli eşyalar üzerindeki gerçeği andıran insan şekilleri ile ün kazanmıştır. Guangzhou da zarif bir şekilde oyulmuş ortak merkezli fildişi toplar, gemiler ve çiçekli kulelerle tanınmıştır. Shanghai kentinde tatlısu midyeleri ve balıklarını tasvir eden benzersiz zariflikteki fildişi oyma eşyalar üretilmektedir. Minyatür fildişi oyma sanatı Beijing ve Shanghai'da da gelişmiştir. Sanatkârlar, bir pirinç tanesi büyüklüğündeki küçük fildişi parçaları üzerine manzara veya uzun metinleri oymaktadırlar. Yaptıkları iş gerçekten mucizevi görünmektedir.
Emaye ürünleri ise bir metal kaba döküm üzerine bakır şeritleri özenli bir şekilde yerleştiren sanatkârlar tarafından yaratılan dekoratif emaye eşyalardan oluşmaktadır. Şeritler iÇindeki alanlar daha sonra farklı renklerdeki emaye hamurları ile doldurulmakta ve bakır şeritler lehimlenmektedir. Bu şekilde hazırlanan emaye eşya, ateşte pişirildikten sonra cilalanıp süslenerek metal ve emayenin gözalıcı bir bileşimi oluşturulmaktadır. Süs amaçlı emaye eşyalar arasında tabaklar, vazolar, buhurdanlıklar ve kavanozlar; kullanılan eşyalar ise masa lambaları, meyve tabakları, şeker kavanozları ve kirtasiye veya sigaralıklar bulunmaktadır. Başlıca emaye eşya üretim merkezi Beijing'dir. Ürünlerinin bir çoğu seçkin yabancı konuklara sunulacak değerli hediyeler olarak seçilmektedir.
Sanatkârlar, istenen desen, renk, ton ve mekânsal etkileri oluşturmak iÇin bir kaç düzine dikiş türü kullanmaktadır. Çin'deki dört meşhur nakılş tarzı, Suzhou, Hunan, Sichuan ve Guangdong tarzlarıdır. Suzhou nakış ürünleri, kedileri ve kırmızı balıkları, Hunan nakış ürünleri aslanları ve kaplanları; Sichuan nakış ürünleri sazanları, horozları ve horozibikleri, Guangdong nakışı ise sıcak bir şekilde dekore edilmiş güneş, yeşil çam ağaçları, yeşil bambu ağaçları, şakayıklar ve kırmızı erik çiçeklerinden oluşan panaromik bir fon üzerindeki Ankaya Tapınan Yüz Kuş eseri ile ün kazanmıştır.

Seramik / Çinicilik

Çin'de çok eski zamanlardan bu yana üretilmektedir. Günümüzde başlıca porselen üreticileri arasında Jiangxi'deki Jingdez-hen, Hunan'daki Liling, Fujian'daki Dehua, Hebei'deki Tangshan ve Handan, Henan'daki Linru ve Yuxian, Zhejiang'daki Longquan ve Shandong'daki Zibo bulunmaktadır. Çin'in tanınmış porselen merkezi olan Jingdezhen'de üretilen porselen, gerek ülke iÇinde gerekse dışarıda meşhurdur. Bir halk deyişinde ifade edildiği gibi "yeşim kadar beyaz, bir ayna kadar parlak, bir kağıt kadar ince ve bir çan sesi kadar tınılıdır". Bu kentin ince, mavi ve beyaz, gül ve renkli sırlı porselenleri bütün dünyada meşhurdur. Jiangsu'daki Yixing kenti, aynı renkteki yerel kilden yapılan morumsu-kahverengi çaydanlıkları nedeniyle Çin'in çanak çömlek başkenti olarak bilinmektedir. Basit bir biçime sahip olan ince dokulu çaydanlıklar, belirgin bir Çin tarzını yansıtmaktadır. Bir Yixing çaydanlığında yapılan çay, bu morumsu-kahverengi kilin özel kalitesi sayesinde güzel kokusu ve lezzetini uzun süre muhafaza eder. Aynı şekilde bir Yixing güvecinde pişirilen yemek çok lezzetlidir.

Müzeler ve Kültürel Eserlerin Korunması

Dünyadaki en eski uygarlıklardan birinin beşiği olan Çin, eski mezarlar ve anıtmezarlar, eski mimari yapılar, mağaralar ve taş oymalardan devrim anıtları, değerli eski sanat eserleri, el sanatları ürünleri, tarihi belgeler ve kitaplara kadar çok çeşitli kültürel eserlere sahiptir. 1949'dan önce yüz yılı aşkın bir süre çok sayıda kültürel eser çalınmış ve ülke dışına çıkarılmştır. Birçok eski mimari yapı doğal nedenlerle veya insanlar tarafından tahrip edilmiş ve Luoyang ve Xian yakınlarındaki çok sayıda eski mezar ve anıtmezar yağmalanmıştır. Çin, 1949'dan sonra "Değerli Kültürel Eserlerin İhracının Yasaklanması Kararnamesi"ni yayınlamış ve devrime ilişkin kültürel eserlerin toplanması, eski mimari yapılar ve arkeolojik kazıların korunmasına yönelik bir dizi önlem almıştır. Merkezi ve yerel düzeylerde kültürel eserlerin idaresi ve korunmasından sorumlu kuruluşlar oluşturulmuştur. 1982 sonunda Ulusal Halk Kongresi Daimi Komitesi, "Kültürel Eserler, Yerler ve Sanat Eserlerinin Korunması Kanunu"nu yürürlüğe koymuştur. Bu yasa, korunacak tarihi yerlerin ve anıtların belirlenmesi, kültür eserlerine verilen zararlara ilişkin cezalar, eserler ve sanat eserlerinin ihracı ve arkeolojik kazılar konularında açık hükümler içermektedir. Önemli eserler, yerler ve sanat eserleri, değerlerine göre farklı idari düzeylerde korunmaktadır, örneğin devlet düzeyinde koruma altında bulunan tarihi anıtlar ve kültür eserleri, eyalet veya eşdeğeri düzeyde korunanlar ve ilçe (veya kent) düzeyinde korunanlar. Tarihi veya devrimsel öneme sahip kentler, devlet tarafından tarihi yerler olarak belirlenmektedir. Günümüzde Çin'de Beijing'deki Tiananmen Kapısı; Gansu, Dunhuang'daki Mogao Mağaraları; Bejing'de Çin Seddi'nin Badaling kısmı; Lhasa'daki Potala Sarayı; Beijing'deki Zhoukoudian'daki "Pekin Adamı" arkeoloji alanı; Shandong'daki eski Lu devletinin eski başkenti Qufu; Shaanxi'deki Hu,angling'de Sarı İmparator anıtmezarı; ve Shaanxi'nin Lintong kentindeki İmparator Qin Shi Huang'ın anıtmezarı dahil olmak üzere 500'ün üzerinde tarihi anıt ve kültür eseri bulunmaktadır. 5,000'den fazla hazine, eyalet veya eşdeğeri düzeyde, 10,000'i aşkın tarihi anıt ve kültürel eser de, ilçe veya eşdeğeri düzeyde korunmaktadır. Bunlara ilave olarak 99 kent, tarihi kent olarak belirlenmiştir.
Çin'in çok sayıda tarihi anıta ve kültür eserine sahip olması, müzelerinin gelişmesini de hızlandırmıştır. 1949 yılında 21 olan Çin'deki müzelerin sayısı 1995 yılının sonunda 1,194'e çıkmıştır. Çin'in bazı müzeleri çok tanınmıştır. Beijing'in merkezinde yeralan Saray (Yasak Kent) Müzesi, Çin'deki en büyük ve en eski ulusal müzedir. Ming ve Qing imparatorluk sarayı ile burada toplanan saray hazineleri ve öteki geleneksel el sanatları ürünlerinin korunması, araştırılması ve sergilenmesi ile ilgilenmektedir. Beijing'de Tiananmen Meydanının doğu yanında bulunan Çin Tarihi Müzesi, eski zamanlardan günümüze kadar Çin tarihinin genel bir görünüşünü sunmaktadır. Bu müze, tarihi malzemeleri toplamakta ve muhafaza etmekte, sergiler düzenlemekte ve araştırmalar yapmaktadır. Shaanxi eyaletinin Lintong İlçesinde Qin imparatoru anıtmezarının doğu tarafında yeralan Qin Shi Huang'ın Gömülü Alayı Müzesi, Çin'deki eski askeri sanatların sergilendiği en büyük müzedir. Her biri kendi ayrı özelliklerine ve canlı ifadelere sahip çömlekten yapılmış 1,000'den fazla savaşçı ve at heykeli, bugün hala eski sanatkarların becerilerine tanıklık etmektedir. Zhejiang'daki Yuyao Ilçesindeki Hemudu Kasabasında bulunan Hemudu Arkeoloji Alanı Müzesi, fildişi oymalar, verniklenmiş eşyalar ve çanak çömlek dahil olmak üzere çok çeşitli Neolitik dönem eşyalarını sergilemektedir. Müze binası, Güney Çin'in 7,000 yıl önceki tarih öncesi uygarlığının bir töreni olan Hemudu uygarlığının kuş totemine tapınmasını yansıtan şekilde kanatlarını açmış bir kuş şeklindedir.

Kütüphaneler

Çin'deki kütüphaneler, üniversite veya fakülte kütüphaneleri, bilimsel araştırma kuruluşu kütüphaneleri ve resmi kuruluşlar, işçi sendikaları, fabrikalar, ilk ve orta öğrenim okulları veya öteki kuruluşlar gibi bağlı oldukları kuruluşlara göre sınıflandırılabilir. 1995'te Çin'de 330 milyon kitabın muhafaza edildiği 2,615 resmi kütüphane bulunuyordu. Bunlar arasında ulusal kütüphaneler, eyalet veya eşdeğeri düzeydeki kütüphaneler, vilayet veya eşdeğeri düzeydeki kütüphaneler ve ilçe düzeyindeki kütüphaneler bulunmaktadır.
Beijing Kütüphanesi (veya Çin Ulusal Kütüphanesi), 1912'de Qing Hanedanı'nın son dönemlerinde kurulan Başkent Kütüphanesi'nin yerine halka açılmıştır. Yapımı 1980'lerin sonunda tamamlanan yeni Çin Ulusal Kütüphanesi, Bejing'in batısında Mor Bambu Parkı'nın kuzeyinde yeralmaktadır. Amerika Birleşik Devletleri Kongre Kütüphanesi'nden sonra dünyadaki ikinci büyük kütüphane olan bu devasa kompleks, 142,000 metre karelik bir alan üzerine kuruludur. Kitaplar çoğunlukla yerel yönetimlerin bağışları, satınalma, bireysel katkılar, devlet tahsisatları veya uluslararası kitap değişimleri yoluyla sağlanmıştır. Kütüphanede 20'den fazla ulusal azınlık dilindeki eski kitaplar ve kayıtlar ve yüz binlerce nadir bulunan kitap dahil olmak üzere 19 milyonu aşkın kitap bulunmaktadır. Çince basılan kitaplara ilave olarak 115 dilde, özellikle İngilizce, Rusça, Japonca ve Almanca dillerinde basılmış yabancı yayınları toplamaktadır.
Çin'in en tanınmış üniversite kütüphanesi, 4.5 milyondan fazla kitaba sahip Beijing Üniversitesi Kütüphanesidir. Zhongshan üniversitesi, Nanjing üniversitesi, Çin Halk üniversitesi ve Bejing Öğretmenler Üniversitesi'nin her birinde, iki milyondan fazla kitaba sahip kütüphaneler bulunmaktadır. Bilimsel araştırma kuruluşlarındaki kütüphaneler, kendi branşlarına göre düzenlenmiştir. Beijing'deki Çin Bilimler Akademisi Kütüphanesi'nde altı milyondan fazla kitap bulunmaktadır ve bilimsel araştırma alanında ulusal merkez haline gelmiştir. Çin İşçi Sendikaları Federasyonu Kütüphanesi ve eyaletler, merkezden yönetilen belediyeler ve özerk bölgelerdeki işçi sendikaları kütüphaneleri, oldukça fazla sayıda kitaba sahiptir.

Yabancı ülkelerle Kültürel Değişim

Öteki ülkelerle yapılan kültürel değişimler, Çin'in dünya ile ilişkilerinin ayrılmaz bir parçasını oluşturmaktadır. 1949 yılında Çin Halk Cumhuriyeti'nin kurulmasının hemen sonrasında bir tiyatro grubu ülke dışına gönderilmiştir. Bu mütevazi başlangıçtan bu yana ülkenin kültürel değişim alanındaki faaliyetleri hızla gelişmiştir. Çin, 1951'de öteki ülkelerle kültürel işbirliğinin geliştirilmesi ve özel kültürel değişimlerin planlanmasına yönelik ilk anlaşmasını imzalamıştır. 1979'da reform ve dış dünyaya açılma politikasının uygulamaya konulmasından bu yana, kültürel değişimler hız kazanmş ve Çin'in bu alandaki faaliyetlerinin daha ileri bir noktaya ulaşmasını sağlamıştır. 1995 itibari ile Çin, 133 ülke ile kültürel işbirliği alanında anlaşma imzalamıştı ve 160'i aşkın ülke ve bölge ile yakın kültürel ilişkiler sürdürmekteydi. "Kültürel değişim" ifadesi, kültür, sanat, eğitim, spor, bilim, sağlık, gazetecilik, yayıncılık, arkeoloji, din, radyo-TV yayıncılığı dahil olmak üzere çok çeşitli alanlardaki iletişim yanısıra müzeler arasındaki kitap ve gençlik değişimini kapsamaktadır. Pekin operası, akrobasi, şarkı ve dans, geleneksel müzik ve yerel operalar icra eden Çin grupları yanısıra kültürel eserler, resim, heykel ve el sanatları ürünleri sergileri, bütün dünyadaki dostlar tarafından büyük bir ilgiyle izlenmektedir. Özellikle Pekin operası, şarkı, dans, akrobasi ve müziği mükemmel bir şekilde harmanlaması nedeniyle çok sayıda izleyiciyi çekmektedir. Çin filmleri, akrobasisi, şarkı ve dansları uluslararası yarışmalarda ödüller kazanmıştır. Aynı şekilde yabancı ülkelerden gelen sanatçılar da Çin'deki beğeni sahibi izleyiciler önünde sanatlarını sık sık icra etmektedirler. Çin sahneleri bütün dünyadan tanınmış senfoni orkestraları tarafından çalınan dünyaca ünlü bestecilerin eserleri yanısıra klasik ve modern dans, tiyatro, bale ve halk müziği ile onurlandırılmıştır. Ayrıca, Çinliler günümüzde birçok önemli yabancı filmi izleyebilmektedirler. Çin hükümeti, sadece 1995'te Asya, Afrika, Latin Amerika ve Avrupa'da 20'yi aşkın ülkeyi ziyaret etmeleri iÇin 13 kültür heyeti ve kültür yetkilileri ekibini ülke dışına göndermiştir. Bu arada, 20 küsur ülkenin kültür heyetleri ve yetkilileri, Çin'i ziyaret etmiştir. Çok taraflı kültürel değişimler alanında önemli başarılar elde edilmiştir. Aynı yıl iÇinde Çin, akrobasi, bale, şarkı ve müzik icraları dahil olmak üzere uluslararası sanat yarışmalarına katılmaları iÇin 30 grupta yaklaşık 200 kişiyi yabancı ülkelere göndermiştir. Bunlar altı altın, üç gümüş, beş bronz ve 12 özel madalya kazanmışlardır. Gayriresmi kültürel değişimler de oldukça ileri düzeydedir; gayriresmi kültürel değişim kalemleri, ülke dışındaki Çin konser ve sergilerinin sırasıyla yüzde 93 ve yüzde 91'ini ve başka ülkelerden gelen sanat grupları ve sergilerin yüzde 90'ından fazlasını oluşturmaktadır. Çin dış dünyaya daha fazla açıldıkça öteki ülkelerle kültürel değişimler kuşkusuz sayı ve çeşit olarak artış gösterecektir. Son yıllarda, bütün Çin'de düzenlenen uluslararası halk sanatı faaliyetleri binlerce yabancıyı ve sanatçıyı çekmektedir. Bunlar arasında 1990, 1992 ve 1994'teki birinci, ikinci ve üçüncü Uluslararası Halk Sanatı Festivalleri ve yıllık Weifang Uluslararası Uçurtma Festivali, '94 Sichuan Uluslararası Halk Sanatları Festivali, '94 Shenyang Uluslararası Yangge Festivali, İkinci Shanghai UluslararasI Film Festivali ve 1995'te düzenlenen İkinci Çince Quyi Festivali bulunmaktadır. Bu gibi faaliyetler, Çinliler ve dünyayı paylaşan diğer insanlar arasındaki anlayış ve dostluğun geliştirilmesine yardımcı olmaktadır.